چهل حدیث فاطمی (۲۰)

أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام قَالَ: بَیْنَا أَنَا وَ فَاطِمَةُ وَ الْحَسَنُ وَ الْحُسَیْنُ عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وآله إِذِ الْتَفَتَ إِلَیَّ فَبَکَی فَقُلْتُ مَا یُبْکِیکَ یَا رَسُولَ اللَّهِ قَالَ أَبْکِي مِنْ ضَرْبَتِکَ عَلَی الْقَرْنِ وَ لَطْمِ فَاطِمَةَ خَدَّهَا وَ طَعْنَةِ الْحَسَنِ فِی فَخِذِهِ وَ السَّمِّ الَّذِی یُسْقَاهُ وَ قَتْلِ الْحُسَیْنِ.

امیر المؤمنین علیه السلام فرمودند: روزی من و فاطمه و حسن وحسین نزد رسول خدا بودیم که ناگاه ایشان رو به من کرد و گریه کرد عرض کردم ای رسول خدا چه چیز باعث گریه شما شد؟ حضرت فرمودند: گریه میکنم بر ضربتی که بر فرق سرت وارد میشود و بر سیلی که به صورت فاطمه زده میشود و بر ضربه خنجری که به ران پای حسن میزنند و سمی که به او میخورانند و بر قتل حسین.

مصدر:بحار الأنوار، ج:29، ص:208